Stefán Jóhann Stefánsson                    

Um Stefán Jóhann:

Ég heiti Stefán Jóhann Stefánsson og setti saman þessa síðu í þeim tilgangi að kynna mig og sjónarmið mín vegna þátttöku í prófkjöri Samfylkingarinnar fyrir borgarstjórnarkosningarnar vorið 2006.

Ég bý í Seljahverfinu í Breiðholti ásamt eiginkonu minni, Guðbjörgu Lindu Rafnsdóttur, og þremur sonum okkar. Guðbjörg Linda er doktor í félagsfræði og dósent í þeirri grein í Háskóla Íslands ásamt því sem hún hefur lengi unnið fyrir Vinnueftirlit ríkisins.

Ég er fæddur árið 1957 á Ísafirði, bjó þar fram undir tvítugt og ólst upp í stórum systkinahópi. Faðir minn, Stefán Jónsson, var húsasmiður og móðir mín, Jóhanna Vilhjálmsdóttir, var heima og sinnti búi og börnum. Þau eru bæði látin. Ég heiti í höfuð þeirra beggja.

Leikvellirnir fyrir vestan voru fjörurnar, bátarnir, göturnar, byggingar í smíðum, lagnaðarís á firðinum, fjallshlíðarnar og Tungudalur. Reyndar voru einhverjir skipulagðir leikvellir þarna einnig. Skíðaferðir voru ákaft stundaðar um tíma í Stóruurð og á Seljalandsdal, en svo tók knattspyrnan við og leiðin lá um tíma í tónlistarskólann til að stunda trompetleik.

Skólagangan fyrir vestan var hefðbundin samkvæmt þeirra tíma mælikvarða. Fyrst var námið stundað í Barnaskólanum á Ísafirði, svo Gagnfræðaskólanum á Ísafirði og loks í Menntaskólanum á Ísafirði.

Á menntaskólaárunum var mér treyst fyrir ýmsum trúnaðarstörfum, s.s. setu í skólastjórn, ritstjórn skólablaðs og fleiru. Ýmis störf voru stunduð á sumrin og með skóla. Ætli fyrsta launaða starfið hafi ekki verið að festa króka á tauma fyrir línusjómenn þegar ég var um 10 ára, starf sem einn vinur minn kom mér í, svo fékk ég um 11 ára aldur að fljóta með öðrum vini mínum og nokkrum öskukörlum til Súðavíkur að sækja sorp sem var í níðþungum olíutunnum sem henda þurfti upp á vörubílspall, en lengst af vann ég í bakaríum á Ísafirði, þ.e. Félagsbakaríinu og Gamla Bakaríinu, eða við smíðar með föður mínum. Þá vann ég einnig í íþróttavöruverslun staðarins eitt sumar, þjálfaði púka staðarins í fótbolta (krakkar á Ísafirði voru og eru sjálfsagt enn kallaðir púkar), vann við fiskvinnslu og var á sjó tvívegis (eftir seinna sumarið var ég líklega loðnari um lófana en ég verið nokkurn tímann síðan) og vann við blaðamennsku á Vestfirska fréttablaðinu.

Eftir að ég lauk námi í Menntaskólanum á Ísafirði flutti ég til höfuðborgarinnar og stundaði þar háskólanám og vinnu. Ég tók BA-próf í stjórnmálafræði og sinnti félagsstörfum af vaxandi þunga, fyrst í félagi þjóðfélagsfræðinema og síðan í stúdentapólitíkinni, en ég var formaður og framkvæmdastjóri Stúdentaráðs Háskóla Íslands eitt ár og sat í háskólaráði. Ég vann um tíma á dagheimili sem gekk undir nafninu Vöggustofa og svo fékk ég starf á fréttastofu Útvarpsins og var viðloðandi hana næstu árin.

Að háskólaárunum í Reykjavík loknum var haldið til Svíþjóðar með fjölskyldu sem þá var að taka á sig mynd (fyrsti sonurinn kominn í heiminn). Árin í Svíþjóð urðu fleiri en upphaflega var áætlað enda kláraði konan doktorspróf en ég skipti um fag og fór yfir í hagfræðina samtímis því sem ég sendi útvarpinu fréttir frá Svíþjóð, Danmörku, Póllandi og víðar. Jafnframt tók ég þátt í starfi leigjendasamtaka á Lundarsvæðinu, sem voru í lausum tengslum við sænska jafnaðarmannaflokkinn. Fjölskyldan unga dafnaði vel í Svíþjóð, en tveir synir bættust í hópinn í dvölinni ytra.

Þótt ágætt væri að búa í Svíþjóið var hugurinn þó alltaf á Íslandi og í auknum mæli eftir því sem dvölin í Svíþjóð varð lengri. Og í stað fréttaritarstarfa komu hagfræðistörf í vaxandi mæli, fyrst við sumarafleysingar í Seðlabankanum.

Fjölskyldan hefur búið í Breiðholti síðustu 12 árin, nú síðast í Seljahverfi. Strákarnir hafa gengið í Breiðholtsskóla, Seljaskóla, Verslunarskólann, Menntaskólann við Sund og Háskóla Íslands. Hundur fylgir fjölskyldunni um þessar mundir og heldur fullorðna fólkinu á hæfilegri hreyfingu kvölds og morgna, og um helgar reynum við að komast í gönguferðir út fyrir borgarmörkin.

Ég hef starfað í æðstu bankastofnun landsins, Seðlabanka Íslands, á annan áratug og sinnt þar ýmiss konar upplýsingamiðlun, skýrslugerðum og útgáfustörfum.

Frítíminn undanfarin ár hefur, auk starfa fyrir Samfylkinguna, talsvert farið í áhugamál sonanna og störf fyrir knattspyrnudeild ÍR. Ég var í nokkur ár formaður knattspyrnudeildarinnar, m.a. þegar lið ÍR lék í efstu deild. Síðustu ár hef ég einkum sinnt því vanþakkláta hlutverki að hlaupa með flautu eða fána í hönd á kappleikjum barna og unglinga. En það getur oft líka verið gaman, sjá mynd frá leik fyrir skömmu í fjórða flokki á milli ÍR og Víkings. Ég var þar aðstoðardómari besta dómara landsins.

Önnur helstu áhugamál eru félagsmál af ýmsu tagi og útivist. Ég er yfirleitt með bók í takinu. Eftir að Laxness-tímabilinu lauk tóku ýmsir sænskir höfundar að fanga athygli mína. Síðustu ár hafa íslenskir og erlendir reyfarar verið í uppáhaldi hjá mér, en ég læt það ekki fram hjá mér fara sem vinir mínir í rithöfunda- og tónskáldastétt eru að gera. 

Við sérstök tækifæri hef ég sungið í kórum, og nýt þá þess að geta lesið nótur þótt tónlistarnámið yrði ekki langt á Ísafirði.

Á unglingsárunum stundaði ég nokkuð knattspyrnu og ég stunda enn knattspyrnu við tækifæri, einkum með vinnufélögunum, enda er ég fyrir löngu búinn að gefast upp við að elta strákana mína í þeim leik. Á veturna reyni ég að komast á skíði í skíðalöndum Reykjavíkur og nágrennis, ýmist á svigskíði eða  gönguskíði. Það getur verið fjör á svigskíðunum í skíðalöndum Reykjavíkur þegar snjór er nægur, en það er þó fátt yndislegra en að labba um á gönguskíðum í Bláfjöllum á sólríkum degi síðla vetrar eða snemma að vori.